Verslag groep 113 Nepal

Groep 113

Pokhara, Nepal

Trainingsdata: 17-21 april 2017

Door Alette Broekens en Ram Chandra Paudel

Een week gevuld met rijke leermomenten

Na jaren geleden al eens in Nepal te zijn geweest, keer ik terug naar dit mooie land om er een 5-daagse training voor Libre te geven, gevolgd door een trekking. “Laten we elkaar zondagochtend vroeg treffen in het hotel om de training voor te bereiden.” Zo was mijn eerste kennismaking met lokale co-trainer Ram. Maar wat is ‘vroeg’? Dit bleek 7.30 uur te zijn. Zondag is een gewone werkdag voor de Nepali, en 7.30 een gewone tijd om te beginnen. Dat moet je maar net weten! Ram is een bijzondere man: zeer hartelijk, zorgzaam, een gedreven trainer, positief-kritisch en leergierig. En dat in Pokhara, een stad omringd door bergen en met bij helder weer zichtbare witte toppen van Annapurna. Een stad ook bekend van de vele toeristen die veelal niet verder komen dan het maken van trekkings -met name naar Annapurna Base Camp-, het volgen van yoga- en meditatiecursussen, het flaneren in de winkelstraat en uren doorbrengen in een van de vele ‘hang-out’ restaurants aan het meer.

Werken met co-trainer of, zoals Ram het liever noemt: facilitator

Bij onze leiderschapstrainingen maken we gebruik van een manual waarin beschreven wordt wat er zoal in de training gedaan wordt. Uiteraard wordt deze altijd zo goed mogelijk aangepast aan de lokale situatie. Door samen met Ram deze training te hebben mogen voorbereiden en geven, kunnen we nauw aansluiten bij zowel de groep als bij de Nepalese cultuur. We hebben het veel over de do’s en dont’s voor Nepalezen in het algemeen en voor deze groep in het bijzonder, zowel voor wat betreft de benadering als voor de leerstof. Door de vele discussies en door de deelname Achyut, zoon van Ram en lokale projectcoordinator, hebben we een soort Nepalese versie kunnen maken van het handboek, evenals een werkwijze die de deelnemers uitnodigde uit hun comfortzone te komen. Dat alles in een cultuur waarin men gewend is om elkaar te adviseren en top-down te benaderen, waar fouten maken en kwetsbaar opstellen niet eenvoudig is en waar men niet gewend is aan vragen stellen als dingen onduidelijk zijn. Dat vereist toch wel wat aanpassing in het trainingsprogramma en in de manier van benaderen. Zeker als ook de (Engelse) taal er nog bijkomt als belemmerende factor. Ook de vele discussies over waarom Libre focust op de leiders van middelgrote organisaties en niet op alle medewerkers van een lokale NGO blijken zeer waardevol. Dan is het fijn om met een locale trainer als Ram te mogen en kunnen werken.

Leergierigheid en bescheidenheid

De groep van 15 deelnemers bestaat uit professionals van divers niveau. Dat betreft hun plek in hun organisatie, hun vooropleiding, hun kennisniveau, en de beheersing van de Engelse taal. Wat ze allen wel gemeen hebben, is hun motivatie om te leren. Het denken in termen van ‘ goed’ en ‘fout’ en het elkaar willen adviseren om dingen anders te doen, zit diep ingeslepen bij de meesten. Dit maakt het oefenen van nieuwe dingen als het geven van feedback, motivational interviewing, coaching en het op een andere manier omgaan met conflicten niet altijd makkelijk. De deelnemers staan niet altijd te springen om te oefenen en stellen zich over het algemeen zeer bescheiden en afwachtend op. Dat hoort overigens ook wel wat bij de Nepalese cultuur.

Uitlokkende groeimomenten

En wat een bulk aan energie, creativiteit en ruimte komt er vrij als ze meer speels aan de gang durven te gaan. Zo beleven we prachtige momenten tijdens de oefening rondom conflictmanagement. Drie groepen met alle drie een andere, tegenstrijdige opdracht om alle stoelen in de ruimte te verzamelen en ze naar een verschillende plek te brengen. Rollebollend over elkaar en over de stoelen probeert elke groep en ieder voor zich hard het doel te bereiken. Na een onderbreking van onze kant om een pas op de plaats te maken en te reflecten op wat er tot nu toe bereikt is, staat een van de vrouwen op als leider om het anders aan te pakken, met als resultaat een voor alle partijen bevredigend compromis. Ram, die internationaal werkende trainer op het gebied van non-violence is, maakt de koppeling naar hun eigen werk- en thuissituatie en nodigt hen uit om de opgedane kennis en ervaring vanaf nu vaker te gebruiken.

En er is nog een mooi voorbeeld van een groei-moment. Op de laatste dag wordt er geoefend met een zogenaamde intervisiemethode om problemen in je organisatie zelf en met elkaar op te lossen. Hierbij maak je gebruik van allerlei technieken die gedurende deze trainingsweek aan bod zijn gekomen: het stellen van open en verdiepende vragen, actief luisterenen samenvatten, denken in mogelijkheden in plaats van te blijven hangen in soortgelijke oplossingen, keuzes maken, prioriteiten aanbrengen, doelen SMART (Specifiek, Meetbaar, Aangepast aan situatie, Realistisch, Tijd-specifiek) maken door gebruik te maken van een vastomlijnde structuur. Na een voorbeeld van Ram en mij lukte het hen om dit op een haast perfecte manier zelf te leiden.

Voor mij een kippenvel-moment, ook omdat dit volledig in het Nepali gaat en ik het desondanks heel goed kan volgen.

2074

De donderdagavond is voor de trainer het moment om met je mooiste handschrift de certificaten te schrijven. Alle deelnemers hebben hun geboortedatum nog eens gecheckt, zodat ik zeker weet dat ik geen fout zal maken. En dan zie ik de geboortedata: een van de deelnemers komt uit 2043… Even volgt een moment van vertwijfeling. Maar dan valt ‘de rupee’: Nepal kent natuurlijk zijn eigen jaartelling. Vlak voor de training op 14 april hebben ze Nepalees Nieuwjaar gevierd. We leven hier nu in 2074.

Namaste en respect

Wat een rijkheid aan mooie ontmoetingen. Prachtig om te zien hoe de deelnemers hun afwachtende houding om hebben weten te zetten in durven spelen en meer hun plek innemen. Respect is een groot goed voor de Nepalezen. Dat zien we terug in hun begroetingen, die een van binnenuit opgebouwde manier van benaderen van de ander zijn. Wij kunnen daar nog veel van leren. Diep respect heb ik voor de wijsheid van deze Nepalese deelnemers, en met name voor Ram. Wat was het inspirerend om met hem te hebben mogen samenwerken en van en met hem te mogen leren! Dit geldt ook voor de deelnemers: wat is mooier dan leren van en met elkaar. Ik voel me een bevoorrecht mens om hier te mogen zijn en mooie leermomenten te ervaren samen met de groep en Ram.

Namasté!

Alette Broekens